“Aagje” was ook weer als aandachtige toehoorster bij het Rondetafelgesprek nummer 2 aanwezig en schreef haar impressie.
Het begint bij echt luisteren
De opname van het tweede rondetafelgesprek gaat bijna beginnen. Martin en ik zitten klaar achter de grote tafel. Om ons heen is het een en al bedrijvigheid, wíj hoeven slechts pen en papier klaar te leggen. Er moet nog wat veranderd worden aan de belichting. Het geluid wordt getest. Heen en weer geloop naar het toilet. De stekker van de vaste telefoonlijn gaat eruit. Zit de voordeur vast? Friedel praat alvast met de twee gasten aan de nieuwe ronde tafel. Het geheel ziet er volgens mij goed uit.
En dan: alles klaar? Luisteren maar. Het gesprek van ruim een kwartier vliegt om.
Wat is er dit keer bij me blijven hangen? Wat haal ik uit dit tweede gesprek?
Een zin van Inge zet me aan het denken: ‘Mensen lopen soms leeg, omdat ze aandacht krijgen.’
In zingevingsgesprekken met ouderen moet het naar mijn mening vooral draaien om goed luisteren. Ik ervaar in mijn eigen omgeving en in mijn vrijwilligerswerk steeds meer dat mensen opbloeien van een luisterend oor. Elk verhaal telt! Echt luisteren en niet alvast in mijn hoofd mijn mening of de volgende vraag formuleren. Dat is soms lastig, maar oefening baart kunst.
Echte aandacht krijgen, doet ieder mens goed. Echte aandacht aan anderen geven, levert je zelf ook veel op. Alja geeft als voorbeeld dat ze naar aanleiding van het voorlezen aan ouderen regelmatig verhalen over hun herinneringen hoort: ‘Dan reis ik door de tijd en zie ik ook mijn ouders weer.’ Hoe mooi is dat!
Als je aandachtig naar iemand luistert, krijg je zoveel meer informatie. De ander voelt zich daadwerkelijk gehoord en is beter in staat om je te vertellen wat hem of haar bezig houdt of wat een eventuele hulpvraag is. Je kunt dingen niet altijd oplossen voor een ander. Iemand moet zelf in beweging komen en zich gehoord voelen is een mogelijke stap in de goede richting.
Op Alja’s vraag aan Inge wat haar werk als organisator van zingevingsgesprekken haar persoonlijk oplevert, antwoordt Inge dat het fijn is om de gesprekken te kunnen aanbieden. ‘Je leert altijd van anderen.’
Op naar het derde gesprek. Misschien luistert er dan een compleet publiek in de zaal mee. Zou mooi zijn!!
Aagje.
