In 2018 was ons thema ‘Het geheugen van de binnenstad’. We gingen terug in de tijd, bijvoorbeeld met een Geheugen-Vertel-tafel.
We verzamelden op allerlei manieren foto’s en verhalen over vroeger van Luttik Oudorp, Verdronkenoord en omgeving.
We nodigden oudere buurtbewoners van harte uit om langs te komen en hun herinneringen met ons te delen. We hebben ook 1-op-1 -interviews gedaan en startten met ‘storytelling’ voor senioren.
De verhalen en foto’s laten we ook graag aan andere belangstellenden horen en zien. Hieronder vindt u de verhalen die tot nu toe vertelt zijn.
We vinden het belangrijk om de historische, persoonlijke verhalen te bewaren en te koesteren onder het motto: voor&door de bewoners, daarom gaan we door met het verzamelen van verhalen! Heeft u interesse om hier aan mee te werken? Klik dan hier!
‘Meisjes waren Kabouter en later Gids. Bij de gidsen gingen we elk jaar op kamp. Er is een jaar geweest dat ik naar huis werd gestuurd, nog voordat het kamp begon. Ik hield van kattenkwaad en zei tegen een vriendinnetje: ‘We gaan lekker keten.’
Toen ik solliciteerde bij juffrouw Boom vroeg ze: ‘Wat wilt u verdienen?’ Ik zeg: ‘Nou, vijfendertig gulden.’ Per week, hè.
‘De kermis stond op het Zuideinde, aan de rand van Sint Pancras. Ik was zestien en Bob niet veel ouder. Daar hebben we elkaar voor het eerst gezien. We werden een stel.’ Ans Visser – Kliffen vertelt in 2022 hoe ze ruim zestig jaar geleden in haar geboortedorp Bob Visser leerde kennen, een echte Alkmaarder.
‘Mijn vader kwam uit Sint Maarten, mijn moeder uit Schagen. Toen zij in 1934 trouwden, kocht mijn opa Klerk voor hen het pand in de Sint Annastraat.’
In de Coronatijd begonnen veel mensen te wandelen. Ron Wiese maakte sowieso al graag een rondje door de stad. Bij De Sociëteit zag hij een aankondiging van het tijdschrift Geheugen van de Binnenstad. ‘Die boekies moest ik hebben! ‘
Ron houdt van de stad waar hij in 1955 geboren werd aan de Hoornsekade. Als kind was hij veel bij zijn oma die op de Achterdam woonde.
Greetje van den Aakster woont al weer acht jaar in haar appartement aan het Fnidsen. ‘Na het overlijden van mijn man heb ik binnen Alkmaar op verschillende adressen gewoond. Dit pand is eigendom van vrienden van mijn zoon en zodoende kon ik hier terecht. Het bevalt me prima.’
‘In 1952 ging mijn vader een dagje op bezoek bij zijn zus in Alkmaar,’ vertelt Richard Bleeker, eigenaar van Bleekers Jeansstore aan het Verdronkenoord, pal bij de Platte Stenenbrug. ‘Zijn zus, mijn tante Anna, was getrouwd met Groenewoud, de bakker aan de Scheteldoeks- haven.
Henny Peperkamp woont aan het Fnidsen. Als ze weg is geweest, al is het maar voor even, en terugkeert in de Alkmaarse binnenstad, voelt ze zich blij en tevreden: ‘Dit is gewoon thuis.’
In de zomer van 1931 heropenden mijn ouders café ‘De Nieuwe Wagen’. In dezelfde zomer werd ik geboren. Het café was voor die tijd van mijn oma en opa Burgering geweest. Zij hadden er al in de 19e eeuw een stalhouderij. Mensen van buiten die naar Alkmaar kwamen, konden er hun paard stallen en meteen wat drinken.’
We gingen paaltje trappen in de Visbanken of gewoon tollen op de Mient,” zegt Ingrid Schot. Ze vertelt over haar kindertijd in het begin van de jaren zestig. Het gezin woonde aan de Mient, midden in de binnenstad, waar het toen nog rustig genoeg was om buiten te kunnen spelen. In de kleine achtertuin hielden Ingrid en haar oudere zus Marianne beesten.
Misschien een mooie cadeautip voor de aankomende feestdagen?